این همه در حالی است که رئیس جمهور سابق با شرکت در سخنرانی اوباما، امتیازی را هم به وی داده بود، اما این امتیاز جبران نشد.

این بار اما نه رئیس جمهور ایران، بلکه تنها ظریف، وزیر خارجه در سخنرانی رئیس جمهور آمریکا شرکت کرد.

همچنین اقدامات هوشمندانه دستگاه دیپلماسی و رئیس جمهور جدید ایران باعث شد رئیس جمهور کشوری که به عنوان قدرتمندترین کشور شناخته می شود، موضوع اصلی سخن خود را جمهوری اسلامی ایران، آن هم با نگاه مثبت قرار دهد.

حجت الاسلام روحانی شب گذشته بر خلاف دعا برای فرج که به رغم ارزشمند بودن، برای حاضران خارجی شرکت کننده نامانوس بود، نطقش را همانند برخی نطق های رهبر معظم انقلاب، با سلام و صلوات بر پیامبر خاتم و امامان و حتی صحابی منتجب آغاز کرد که برای حاضران شناخته شده و به ویژه برای کشورهای اسلامی مغتنم و وحدت آفرین بود.

او از مواضع جمهوری اسلامی کوتاه نیامد و حتی از مردم فلسطین نیز دفاع کرد، اما وارد موضوعات بی ارتباط با منافع ایران که شواهد دقیقی از آنها نیست، چون دست داشتن مقامات آمریکا در 11 سپتامبر و حمله به برج های دوقلو نشد، اما با مثال های عینی و غیر قابل خدشه نظیر تسلیح صدام و حمایت از طالبان، سابقه آمریکا و اروپا را پیش چشمشان آورد.

روحانی با زبان حقوقی، تحریم ها علیه ملت ایران را زیر سوال برد و بر مظلومیت ایران پای فشرد.

او در مصاحبه با سی ان ان هم به جای قرارگیری در جایگاه وکیل مدافع هیتلر و آلمان نازی و نفی هولوکاست، هرگونه جنایت علیه یهودی و مسلمان و مسیحی را محکوم، اما از اظهار نظر درباره ابعاد جنایت خودداری کرد و در عین حال تاکید نمود که چنین جنایتی بهانه تشکیل دولت جدید با غصب سرزمین دیگران نیست.

البته بعید است تیترهایی که سایت های خبری ایران، یا روزنامه های سراسر جهان برای سخنان دیشب روحانی می زنند، به اندازه تیترهای جنجالی مربوط به سخنان احمدی نژاد، جذاب باشد و کلیک و فروش و خواننده به ارمغان آورد.

اما مهم آن است که به نظر می رسد اکثر خوانندگان به جای تعجب یا لبخندی از سر نکوهش، نوعا او را تحسین می کنند.